De spanning was van de gezichtjes af te lezen. Voor de één de bekende kindervakantieweek, voor de ander een heel nieuw avontuur. De introductie van het thema in de sporthal zorgde al voor een kleine indruk van de gezellige, drukke week die de kinderen tegemoet gaat. Vanochtend wisten de kinderen met hun ouders al vlot hun groepje te vinden. Het was allemaal erg spannend, veel nieuwe gezichten en de meeste kinderen kenden elkaar nog niet. Toen verscheen er ook nog eens een boze Afrikaan op het podium van de koepel! Wat deed hij nou in Zelhem? En waarom sleepte hij een bange stewardess achter zich aan? De kinderen kregen al vrij snel het vermoeden dat in het altijd zo knusse Zelhem een vliegtuig was neer gestort…

Het hele gebeuren drong pas net tot de kinderen door, toen ze met veel lawaai en bombarie hun weg naar het kamp vervolgden. De spanning werd even doorbroken en tijdens de optocht kwamen de kinderen lekker los en raakten aan elkaar en de leiding gewend. Dit zorgde voor een enthousiast begin van de dag. Toen Zelhem eenmaal wakker geschut was, renden de kinderen al door het bos opzoek naar het mooiste plekje voor hun hut. Het was tijd voor het bekende voorstelrondje in de vorm van een krantenspel. Even een korte pauze was daarna wel op z’n plaats. De kinderen mochten daarna beginnen met het verslepen van pallets door het hele bos.

Het Pelikaanse bos veranderde van een rustig stukje natuur naar een heus kinderparadijs vol fantasie. Leiding en kinderen haalden alles uit de kast om hun droomhut te verwezenlijken. De meest creatieve creaties verschenen: van een ware apenkooi tot huisjes regelrecht uit de Efteling. De spijkers vlogen ons om de oren en de kinderen waren niet meer te stoppen.

Van zoveel geknutsel en gestoei gingen de buikjes van de kinderen aardig rommelen. De boterhammen met pindakaas, aardbeienjam én hagelslag (jaja, liefst alledrie tegelijk!) waren niet aan te slepen. Die energie was ook wel nodig. De kinderen hadden nog de belangrijke taak om de stewardess te bevrijden van de Afrikaan. Dit deden zij door middel van diverse spellen en knutsels zoals beschreven in het verhaal over de dagorganisatie.

De dag kwam langzaam ten einde. Nodig was het niet, want het enthousiasme was nog niet op. Vooral met het laatste spel, de “ik hou van de wereld quiz”, waren de kinderen en leiding niet meer te houden. Toch was het alweer tijd om te verzamelen, en met een appeltje voor de dorst op zak vertrokken we weer richting de koepel. Hier werden alle mooie creaties van de kinderen gepresenteerd voor de Afrikaan. Dit met enig succes, want de stewardess werd eindelijk vrij gelaten!

De taak van de kinderen zat erop. Tijd om lekker met papa en mama naar huis te gaan en om op te laden voor morgen

Juul van Gessel & Fleur Schut

Een afrikaan is niet zomaar blij te maken….

Op maandagmorgen kregen de kinderen van de kvk de schrik van hun leven. Een boze Afrikaan kwam bij de muziekkoepel in Zelhem, met een stewardess als gijzelaar. De Afrikaan was niet te verstaan en deed erg raar. Met handen en voeten kwamen we erachter dat zijn hoofdtooi gestolen was, wat verschrikkelijk is, omdat dit een teken van koningschap is in Afrika! De Afrikaan beschuldigde de stewardess van de diefstal, hij was woedend. De stewardess was natuurlijk helemaal niet de schuldige, en omdat ze zo verschrikkelijk werd behandeld voelden de kinderen de drang om de stewardess te helpen.

Door middel van de spellen die we maandagmiddag deden probeerden we de Afrikaan vrolijk te maken en Nederlands te laten praten. De spellen gingen van fantasie apen schilderen, tot banaantjes happen met een sigaar als beloning. Voor de kinderen was het natuurlijk een hele uitdaging om de afrikaan blij te maken, hij was écht kwaad… Nadat alle kinderen iets voor de afrikaan gemaakt hadden, gingen ze zich inleven in het leven in de jungle. De ‘tijgers’ gingen de ‘aapjes’ achtervolgen om zoveel mogelijk staartjes te pikken. Nadat de kinderen hun draai in het jungle leven helemaal gevonden hadden, was het tijd voor ranja. De groepsleiding vond dat de kids toch iets meer van de wereld moesten leren om de Afrikaan te begrijpen. Daarvoor hadden we de ‘ik houd van de wereld’ quiz gevonden. Gezellig met z’n allen op de open plek zo snel mogelijk antwoorden op de vragen, om per groep zoveel mogelijk punten te verdienen! De rivaliteit tussen de groepen liep hóóg op, iedereen werd erg fanatiek, de leiding was ook erg motiverend voor de groepjes.

Nadat we al deze kennis over de wereld en afrikaan opgedaan hadden, was de kindervakantieweek er klaar voor om de Afrikaan opnieuw te ontmoeten en de stewardess te helpen. Maar, de afrikaan was nergens te bekennen! Wat bleek nou, hij had zichzelf en de stewardess in het bos verstopt! De groepjes gingen als een gek zoeken, en ja hoor, daar kwam de Afrikaan weer aan met de stewardess bij haar haar vastgepakt achter zich aan. We besloten alle gemaakte en verdiende spullen mee te nemen naar de koepel, en daar de afrikaan blij te maken(hopelijk!!). Geluuuuukkig,lukte dit! De Afrikaan vrolijkte bij elk gemaakt voorwerp meer op, de kinderen waren tenslotte ook zo enthousiast! Lizzy sloot een deal, de Afrikaan zou de stewardess laten gaan als wij beloofden de hoofdtooi deze week terug te vinden, ergens in het bos, waar hij natuurlijk beland was nadat het bananenvliegtuig neergestort was!

Eind goed, al goed. De kinderen gingen opgelucht naar huis en de stewardess rende er vrolijk vandoor toen de deal was gesloten en de Afrikaan blij was! Op naar het volgende avontuur….

Groetjes Ellen & Fleur, dagorganisatie maandagmiddag.