Vannacht was het niet meer zo stil in Zelhem. De storm was flink aangewoekerd. Ze suisde door de lucht van hot naar her. De maan keek op zijn dooie gemakje toe hoe Smoks Hanne in gevecht was met Draco de Dracula...

Draco, de eeuwige (letterlijk) vijand van mevrouw S. Hanne woont zelf in Hummelo, maar toen hij vernomen had dat Smoks Hanne weer terug was in Zelhem ging hij even een kijkje nemen. En deze nacht was een vertrouwde nacht voor de twee. Het donderde en bliksemde, het gromde en giechelde en het was gevaarlijk. En toen, opeens, vanuit het niets, was het stil. Niet gewoon stil, nee, sluipend stil... De stilte hield aan voor twee mintuten, toen vijf en zelfs 20 mintuten was het gevecht in volle rust. Als je goed luisterde leek het zelfs te slapen! Een zacht gesnurk kwam boven de bomen uit, maar van wie?

Het antwoord op deze vraag liet niet lang op zich wachten. Een hels gelach scheurde door de lucht. De lach nam nog iets anders met zich mee. Een geklapper. Klap, klap, klapper de KRAK. Tanden. Duizenden tanden vielen naar beneden. Het leek wel sneeuw in augustus. Een gillen barstte uit en de hemel begon te huilen en toen vloog ze weg...

Vanmorgen werd het slaapzand van Klaas Vaak voor de koepel nog uit de ogen gewreven. Maar iedereen was er klaar voor. Het ging beginnen!! Maar niet voordat Smoks Hanne nog een vreemd bezoek had gegeven. Al schreeuwend vertelde zij aan iedereen wat er die nacht was gebeurd. Zij had de tanden van Draco de Dracula gestolen en boven het bos laten vallen. Dus de tijd was aangebroken om Smoks te gaan helpen.
Maar eerst moest Draco worden verjaagd zodat de kinderen rustig op zoek konden naar de tanden. Alles wat geluid veroorzaakte kwam uit de tas. Trommels, toeters, bellen, hier en daar zelfs piano’s.

Draco schrok wakker van een bombastisch geluid, een geluid dat zo verschrikkelijk was en zo hard leek te gaan dat hij bang was dat het geluid hem op zou eten. Hij stond op, graaide naar zijn gebit dat hij die nacht op zijn nachtkastje had gelegd en toen…niets. Het was weg. Hij werd woedend, maar hoorde het geluid ook dichterbij komen. Zijn eerste gedachte was dat hij moest aanvallen, maar zonder zijn tanden kan hij niets. Dus rende hij weg, ver weg van het overweldigende lawaai.

Het lawaai eindigde in het Pelikaansebos en voordat de tanden gezocht konden worden moest er eerst een schuilplaats worden gebouwd voor onze dappere krijgers. Er werd flink getimmerd aan een goed en stevig onderkomen. En nu konden er tanden verdiend worden. Het was een zware strijd en de tanden lagen er niet voor het oprapen. Maar na hard zwoegen was het dan zo ver. De tanden waren verzameld.

Met wel duizend tanden op zak ging iedereen terug naar de koepel. Daar stond de grote ketel van Smoks Hanne klaar. Alleen, waar was Smoks Hanne zelf? Het duurde en duurde en iedereen zat met zijn handen in het haar. Was het dan allemaal voor niets geweest? Durfde ze niet meer? Toch was daar ineens een geluid, het grommen en krijsen was weer begonnen en aan de horizon bewoog iets. Twee gedaantes in een hevige strijd. Tenminste, zo leek het. Toen ze dichterbij kwamen bleken het inderdaad Smoks Hanne en Draco de Dracula te zijn. Het zag er een beetje vreemd uit. Doordat de magie van Smoks Hanne niet werkte en Draco ook niets gevaarlijks meer kon doen omdat zijn gebit weg was, waren ze een beetje aan elkaar aan het duwen en trekken. Het zag er heel stuntelig uit, om bijna de slappe lach van te krijgen.

Lizzy kon het niet langer aanzien en trok de twee de koepel op waar alle kinderen zaten te wachten. Smoks Hanne jammerde dat ze bang was voor Draco en dat er nu snel iets gedaan moest worden aan zijn gebit. En dat gebeurde. Na een mislukte poging het gebit terug te toveren was daar het moment. Met alle positieve gedachtes van vaders, moeders, vrijwilligers en vooral met hulp van de kinderen lukte het Smoks Hanne het gebitje van Draco terug te toveren.

Draco kreeg zijn gebit en Smoks Hanne zocht snel bescherming bij de vaders en moeders. Toen was het de beurt aan de kinderen om een toverkunstje te laten zien. De spreuken vlogen in het rond en vormden één groot front tegen de Dracula. Draco wist niet wat hem overkwam, sprong van de koepel af en rende, rende zo hard hij kon, weg. Weg uit Zelhem.

Applaus!

De kinderen en vrijwilligers zijn de belofte nagekomen, zij hebben Smoks Hanne geholpen. Alleen weet ik niet of dit de laatste keer is geweest dat Smoks Hanne hulp nodig heeft. Ik ben er bang voor, want waarschijnlijk werkt dit heksje zich wel vaker dan eens in de problemen. We zullen zien...

Dit was uw kindervakantieweek reporter vanuit het vandaag behoorlijk magische Zelhem, goede nacht en doe Klaas Vaak de groetjes van mij!

Angelie Wassink